Vakantie

De dagen van bekomen van de examen zijn nu al even bezig. Ik hou mij hier echter wel goed bezig: ik heb mijn eerste eigen brood gebakken en 't was nog redelijk geslaagd ook. Met trots presenteer ik u wit haverbrood:

Het is hier ook zalig weer, dus ben ik constant met de fiets tochtjes aan het maken. Dinsdag heb ik een tocht van 8 uur gedaan: ik ben naar Østmarka gefietst en heb daar wat rondgewandeld. Het was behoorlijk warm en nogal een avontuur op bepaalde momenten, maar ik heb toch even de mooie bossen bewonderd. Ook onderweg kon ik genieten van de natuur net naast de weg, hoewel ik vaak op de hoofdweg moest fietsen (maar in Noorwegen is dat dus perfect normaal, maar ik heb maar een paar andere - professionelere- fietsers gezien). Eenmaal terug, heb ik mijn dag heel rustig aan verder gedaan ;)

Woensdag en donderdag zijn we met een groepje naar Drobak gefietst. Je kan er heerlijk aan het strand liggen en af en toe heel goed afkoelen in het water. Woensdag was het water niet om uit te houden, maar donderdag konden we echt een heel stukje zwemmen (de bovenste laag van het water was soms goed opgewarmd). Het zit er wel vol met kwallen, maar die zijn zo ongevaarlijk dat kinderen er mee gooien... naar elkaar, net als sneeuwballen oO
Dat waren ook nog eens twee zalige vakantiedagen. Ik hoop niemand jaloers te maken nu: geen zorgen, jullie tijd komt nog :D

Helaas is ook de tijd van afscheid aangebroken. Ik kan je verzekeren, dit is een erg soort afscheid, naar deze plaats, met al deze mensen zullen we nooit meer terug keren, want heel veel vrienden gaan terug naar huis, ergens in een ver land. Als erasmusstudenten komen we blijkbaar allemaal tot dezelfde conclusie: het is niet de plaats die ertoe doet, het zijn de mensen. Van een aantal mensen heb ik al afscheid moeten nemen, waaronder klasgenoten en twee goed vriendinnen. Iemand zei me dat dit de prijs is die je moet betalen, voor dit semester vol geweldige vrienden... Wel, het is het nog steeds waard. Trouwens, die vrienden verhuizen nu ook weer niet helemaal naar de maan en het leven naar waar ik terugkeer is niet slechter. Tot binnenkort :)

Examen en de 17e mei

Na Lofoten heb ik dus een hoge studeerversnelling ingezet en mijn eerste examen "Biotechnology in plants" is goed verlopen, beter dan ik verwacht had zelfs. Meer heeft een mens niet nodig voor een goedgezinde dag. Mijn tweede examen was ook mijn laatste, omdat ik dit semester ook 2 papers en heel wat laboverslagen heb ingediend. Dus het tweede examen "Statistical genomics" is niet zo goed gegaan. Alle studenten hadden het er moeilijk mee, omdat dit examen zo verschillend was van de voorbeeldexamen die de prof ons gegeven had. Erdoor of niet? Valt nog af te wachten, maar ik denk dat mijn slaagkansen hoger zijn dan mijn buiskansen, maar toch, afwachten.

Die avond zelf was er nog een feestje waar ze een heetwaterbad in de tuin hadden staan. Goed om mij te troosten en me te doen beseffen dat de vrijheid van geen-examen-meer gekomen was. Hoewel het heetwaterbad ook wel de "chlamydiacooker" werd genoemd was ik bij de eersten die erin zijn gekropen. Lekker warm, terwijl het aan het regenen was. Toen het wat drukker werd ben ik er wel terug uitgegaan ;)

De volgende dag was het 17 mei. Dit is de nationale feestdag in Noorwegen en ik kan je verzekeren, dat wordt hier iets enthousiaster gevierd dan in België ;)

's Ochtends was er een ontbijt georganiseerd door ESN: hotdogs en ijsjes oO Dat vroeg toch wat mentale voorbereiding, maar uiteindelijk hongerig genoeg om me eraan te wagen. Dit is dus blijkbaar heel normaal op de 17e mei. Het is de traditie dat kinderen zoveel hotdogs en ijsjes mogen eten als ze willen op deze dag. Ook de eerste mensen in bunad lieten zich zien. De bunad is een traditionele outfit die vele Noren dragen op deze dag (en soms op andere iets specialere feesten) en als je geen bunad draagt moet je minstens heel chique gekleed zijn. De bunads verschillen een beetje van streek tot streek. Ik vond ze nogal ouderwets, maar als je hier op 17 mei rondloopt, dan besef je dat ze toch wel iets hebben.

Tari en Henrik in bunad, aan het ontbijt

Even later, uitgerust met Noorse vlaggetjes, namen we de trein naar Oslo om de parade te zien: een hele stoet muziekmakende mensen en kinderen van vele scholen die langs het koninklijk paleis komen om toegewuifd te worden door de koninklijke familie. We hebben dus het Noors koningshuis gezien - van ver tenminste - op het balkon van het paleis.

 Het begin van de stoet komt eraan

 Elke regio zijn eigen vlag

De koning en familie

Na een hele tijd werden we de parade een beetje moe en nog voor die helemaal voorbij was zijn we op zoek gegaan naar koffie - warme choco voor mij dus -. Oslo was supervol mensen, geen auto te zien. We hebben dan nog wat gezellig aan het water, in het zonnetje wat gedronken en uiteindelijk terug de trein genomen naar As, waar ik ook nog naar de miniparade gekeken heb.

De drukte in Oslo

En dit zijn slapende russen (studenten die bijna afstuderen van middelbaar en dat vieren met hun feestbussen), in het midden van het drukke Oslo. Dit is de laatste feestdag voor hen (of het was de laatste nacht). Hierna moeten ze hun speciale broeken opbergen en beginnen studeren voor examens. Arme dutskes ;D

Lofoten eilanden

Lofoten ligt vrij ver naar het Noorden (maar niet zo Noordelijk als Tromsø) en heeft een grillig landschap: rotsachtige kusten en puntige sneeuwtoppen vanwaar je de golven van de zee kan horen. Je vindt er een kleine populatie (oke, zoals overal in Noorwegen) en de eilanden zijn bereikbaar met ferry vanuit Bodø, de meest Noordelijke stad bereikbaar met de trein. We zijn dus naar Bodø gevlogen, wat ons zo'n 20 uur reistijd heeft bespaart vergeleken met de trein. De vlucht was alvast prachtig net voor de landing: over de besneeuwde bergen, over het water, met hier en daar wat eilandjes... "Ik ben zo blij dat ik Noorwegen gekozen heb!"

Na een beetje rondhangen in Bodø - broodje in de subway gegeten, idee van onze amerikaanse vriendinnen - zijn we met onze vijftienkoppige crew aan boord van de ferry gegaan. Onze groep vertegenwoordigde trouwens 12 verschillende landen ^^

Genoten van het uitzicht en het zonnetje en daarna nog wat gekaart. Na onze aankomst hebben de mensen van onze gehuurde hutjes ons gewoon komen oppikken! Supervriendelijk van hen (anders hadden we een heel stuk moeten wandelen of 3 uur moeten wachten op de bus). We installeerden ons in mooi ingerichte hutjes aan het water en zijn een korte verkenning gaan doen. Speciaal, maar intrigerend landschap.

Ze zijn hier trouwens heel veel bezig met vissen (wat had je gedacht) en ze zijn niet te verwaarlozen exporteurs van stokvis.

De vislucht is blijkbaar meegekomen in onze rugzakken, haha.

De dag erna hebben zijn we naar een top geklommen: langs een waterval, een halfbevroren meer, door de sneeuw tot op de top. Fantastisch! En iedereen was mee, hoor. Een fitte en gemotiveerde groep dus. Een toffe groep ook trouwens.

Daarna terug naar beneden. Door de sneeuw ging dat verrassend vlot: al springend, glijdend en tuimelend, zooo plezant en helaas ook zoooo nat. Mijn schoenen kwamen in het zwembadstadium van natheid. Bijna beneden, aan de waterval, hebben we gebarbequed! Wegwerpbare bqq met hotdogs, eh, heerlijk ;p (op dat moment eigenlijk wel). En verrassing, verrassing, ik heb mee gebakken zonder al te onhandige toestanden. De anderen hebben meer hotdogs op de grond laten rollen, niet dat dat ons tegenhield om ze op te eten, allemaal puur natuur.

De volgende dag zijn we met een klein bootje naar een andere plek gevaren. We hebben daar meer schapen dan mensen gezien (en ik moest toen ook denken aan Nieuw-Zeeland ja). Spijtig dat er veel regen was, maar toch nog steeds prachtig en uniek.

Het laatste uurtje hebben we gezellig in het wachthuisje geschuild en weerwolven gespeeld. Dat ging goed en 't was plezant ook. We hebben veeel gelachen. 's Avonds hebben we spagetti gemaakt en nog wat spelletjes gespeeld en onze organisator bedankt met Belgische chocolade.

Je gevoel voor tijd is daar trouwens ook heel anders. Pas om 12u 's nachts begint het te schemeren, en het wordt dus nooit volledig donker. Je moet echt bewust naar je bed gaan of dat komt niet goed. In december was het daar blijkbaar het tegenovergestelde.

De volgende ochtend vroeg moesten we de ferry terug nemen. Allemaal goed en wel totdat we de golven begonnen te voelen: bijna iedereen voelde zich slecht. Ik vond het wel leuk in het begin, maar daarna was het toch ook even genoeg. Iedereen is dan maar - van miserie?- in slaap gesukkelt en ik ben op fotojacht gegaan. Hahaaa! Ik heb een mooie verzameling slapende mensen nu. De meesten zien er gelukkig de humor wel van in. In Bodø hebben we nog het luchtvaartmuseum bezocht, zeker wel de moeite! Ik vond de toren het leukst: mooi uitzicht + je kon de vliegtuigen zien landen en opstijgen van daar. En ik kan mij een paar mensen voor de geest halen die het waanzinnig interessant hadden gevonden om al die vliegtuigen en wapens van de wereldoorlogen te zien.

Na de vlucht en een trein kwamen we terug aan in een regenachtige As. Lekker in bed en de volgende dag... ja 'k had dus nog 2 dagen om te studeren voor een examen. Effe stress, effe doorbijten en vanmorgen examen gedaan. Ik denk dat het goed gelukt is, maar weet je wat, het was het allemaal waard!

Preikestolen

Preikestolen is een vrij bekend en toeristisch uitzichtspunt en de omgeving is prachtig om in rond te wandelen/hiken.

Van vrijdag 27 tot zondag 29 april hebben we in Stavanger en omstreken gezeten. Met de goedkoopste nachttrein (dat slaapt slecht, geloof mij, maar je hebt toch nog íets aan je dag) van Oslo naar het regenachtige Stavanger. De felgekleurde huisjes, gezellige straatjes en kleurige bloemen maakten onze dag wat minder grijs. Ik ben die dag eveneens lid geworden van DNT (den norske turistforening). Dit houdt in dat ik nu een sleutel heb voor een hele hoop "hytte" op mooie natuurplaatsen over heel Noorwegen. Ik moet dus terugkomen binnen het jaar om nog wat rond te hiken :) Ik heb mezelf dus weer betrapt op een Noors trekje: buiten in de natuur zijn. Vrij populair hier, want sommigen zeggen dat veel Noren altijd buiten zijn, eender welk seizoen. Is het niet skiën, dan is het wandelen.

Van Stavanger de ferry en taxi naar Preikestolenhytte waar we een slaapplaats hadden geboekt. Allemaal vlotjes verlopen, dus hadden we nog tijd voor een kleine wandeling van een uur. Door een verkeerde afslag zijn dat 3 uur geworden. Toch staat Maria er nog steeds op dat we niet verdwaald waren. In feite waren we gewoon van onze minikaart afgesukkelt (onze locatie was voorbij de rand van de kaart) en zijn we op ons gevoel van het pad afgegaan. Wel nogal spannend. Ai, modder, natte voeten. Ok, ja, ik beken, 't was zo zalig avontuurlijk. We vonden uiteindelijk een pad terug, maar de weg naar onze hut heeft dus toch nog een tijdje geduurd. Allemaal hongerig en vochtig aangekomen en allemaal warm, droog en kapot in ons bedje gecrasht.

Uitzicht vanaf onze voordeur

De volgende morgen: wandeling naar Preikestolen (rots met mooi uitzicht). Luxueus ontbijt, prachtig uitzicht over het meer en de omringende bergen en een zonnetje! Na een serieuze klim van ongeveer 1u en 45 min  met mooie uitzichten en avontuurlijke padjes kwamen we aan bij ons hoofddoel van de reis: Preikestolen dus.

Toffe groep, want ze wilden ook graag nog wat verder omhoog klimmen en daar wat rondkijken :D

Na zo'n lange zonnige hike hadden we zo het geschifte idee om in het meer te springen: 4 van de 6 zijn er ook echt ingesprongen! En natuurlijk was ik daarbij. Het was uitschreeuwen van de kou en er snel terug uitkruipen. Eenmaal eruit is het wel lekker warm, al is het maar 10 of 15°C buiten. Voelt wel lekker achteraf. 's Avonds weer lekker vroeg, doodkapotmoe in onze bedjes.

Volgende dag: laatste dag hier, dus we gaan... wandelingetje doen natuurlijk! Nogmaals prachtig, 't was iets anders dan Preikestolen maar niet minder indrukwekkend. Nu wil ik niets anders meer dan rondwandelen in Noorwegen!

Weer een 5 tal uurtjes weggeweest, dus nogmaals tijd voor afkoeling in het meer! Ach, wat is het fijn om zo gek te zijn. Trouwens, in het water springen voor de 1e mei in Noorwegen, da's respect ;D

Daarna terug naar Stavanger en terug op de slaaptrein om maandagochtend fris aan ons schoolwerk te beginnen :S Maar geen moment spijt dat ik mee was gegaan!

Party buses & Belgian cantus

Ik heb nog een Noors cultuuriets ontdekt! De feestbussen. Ik had er op voorhand zo al eventjes iets over gehoord, maar nu zijn ze ook hier in As langsgeweest. Een aantal weken voor de tieners afstuderen van het middelbaar moet dat gevierd worden. Wij hebben iets gelijkaardig dacht ik: chrisostomos of de 100 dagen, maar hier in Noorwegen duurt dat feestje 3 weken! Alle jonge studenten hebben op voorhand geld bijeengespaard om een bus te kopen en deze zelf te schilderen. Meestal is de muziekinstallatie ook aangepast vermoed ik. Dan komen deze bussen van verschillende scholen samen en dan rijden ze samen rond, al feestend. Die feesters zijn ook te herkennen aan hun rode broek met Noorse vlag op. Op deze broek naaien ze dan ook wat versierinkjes enzo.

Dus na zumbales op een zekere maandag waren een hoop bussen zich aan het verzamelen vlakbij de studentenhomes. Ik dacht dat ze daar nog wel even zouden blijven dus ik ging nog niet van dichterbij kijken, maar helaas de volgende ochtend waren ze al weg.

Niet slecht geschilderd dacht ik zo.

Nu, er loopt hier nog een andere Belg rond, Wim genaamd (komt zo wel eens voor in mijn vorige posts) en die vond het wel leuk om met ESN een cantus te organiseren. Voorzover ik ontdekt heb is cantus nergens anders bekend dan in Belgie en Nederland. Ja, een cultureel drinkavondje, dat idee sloeg wel aan. Enkel 1 probleempje: alcohol - dus ook bier - kost hier stukken van mensen. Nu, er loopt hier ook nog een Duitser rond, Bernard genaamd en die kwam op het idee om met z'n auto naar Zweden te rijden en daar goedkoop bier te gaan halen. Mooimooi, er staat helaas wel een limiet op het aantal liter bier per persoon dat je over de grens mag meenemen. Dus dan gingen ze op zoek naar mensen die mee wilden rijden. Dat leek mij wel gezellig dus heb ik het laatste plaatsje in de auto opgevuld. 't Was ook wel sfeer, want we waren al cantusliedjes aan het oefenen. Keiplezant! Maar die Amerikanen hadden toch wel problemen met uitspraak van Latijnse, Duitse en Franse liedjes. Zweden had ook een mooi landschap trouwens, wauw.

Dus na het inslaan van 36 liter bier in blikjes, zijn we goedkoop gaan winkelen in een Zweeds winkelcentrum. Echt, dat is hier deel van de Noorse cultuur: over de grens gaan winkelen, want de parking stond vol Noorse auto's! En het winkelcentrum was gigantisch groot: supergrote snoepwinkel met alle snoep verpakt in grote hoeveelheden, supergrote supermarkt, ook met veel dingen verpakt in grote hoeveelheden... Het was de moeite. Ok, dan nu: de grens over met 11 liter bier boven de legale limiet, ja we zijn dus echt wel aan het smokkelen geweest, maar Bernard was ervan overtuigd dat dat echt niet overdreven veel meer was dus dat ze dat mss wel door de vingers zouden zien. Gelukkig geen controle. Op de eerstvolgende parkeerplaats in Noorwegen werd Wim afgezet met die hoop bier. Ook een grappig zicht. En wij terug naar Zweden voor de tweede lading. Dat werd dus ineens een nog grotere lading zodat we niet nog eens terug moesten komen. Gelukkig ook geen controle, de mensen komen niet graag uit hun hokjes als het regent he. Eenmaal terug in As hadden we spijt dat ons uitstapje er al op zat.

Ten slotte was er natuurlijk nog de cantus zelf. Geleid door Wim en ik als Belgische ondersteuning - met mijn doopfrak - mee in de corona. Lekker buiten, in het zonnetje zelfs op bepaalde momenten. In het begin veel onzeker gezang, op het einde veel luid geroep en daartussen natuurlijk het leukste gedeelte. Maar ik denk dat iedereen zich enorm geamuseerd heeft. De dag erna moet iets anders geweest zijn voor sommigen...

Food Festival

Ik heb kort achter elkaar gepost, dus nog even voor de duidelijkheid: de paasvakantie staat in 3 posts wat meer naar onder. Als chronologie u wel interesseert best bij de onderste post beginnen ;)

Een tijdje geleden werd er al wat over gesproken: the international food festival (internationale etensfestival). Je mocht een land vertegenwoordigen en een paar zorgvuldig gekozen teamleden recruteren. Ik dacht er zelfs niet aan om echt mee te doen, eerder daar zo wat gaan proeven leek mij wel interessant. Opeens vroeg iemand waarom ik geen Belgisch team zou maken. Euh, met zoveel Belgen zijn we hier nu ook weer niet... Maar een Nederlandse die toen naast mij stond wou al direct meedoen. Okeeej, waarom ook niet? Ik vond verrassend snel een paar kei-enthousiaste Belgen (of iets van die aard). Ja, 't is vooral dat enthousiasme dat we nodig hebben dus dat zit wel goed. Ander puntje: Wat maken we? Wel daar was iedereen het nogal snel en spontaan over eens: Belgische wafels natuurlijk! "Dan wel Luikse wafels, hé." Zei Limburger Wim "Mijn flatgenoot heeft een echt Belgisch wafelijzer." Zei Noorse Karoline. Ok, zo gezegd, zo gedaan. We hebben wel een keertje op voorhand geoefend, want niemand van ons had dat al eens gemaakt. Mooie Belgen! We hebben ook nog frietjes gemaakt (beetje bruin uitgevallen, maar eetbaar genoeg), mayonaise (amai, bijna niets anders dan olie) en speculoos (of dat heeft Wim vooral gedaan). 't Was onverwacht veel werk. Gelukkig waren we met 4 en half (ja, die Nederlandse moest ook Nederlands team wat helpen). Maar zoveel mensen waar zooo enthousiast over de wafels (ze waren ook wel gelukt), da's waar we het voor doen. En voor de gezelligheid van het samen koken op voorhand, we hebben wat gelachen. Tijdens het food festival was het nogal druk om het echt gezellig te hebben, maar wel leuk om van die verschillende culturen te proeven.

Regen, studeren en Wisam

En toen was dus de paasvakantie gedaan. Zo snel. Zo druk. Zo leuk! En dat begint hier te regenen. Da's behoorlijk nieuw. Helaas, nogal Belgisch weertje, niet zo goed voor wandelen. Wisam moest natuurlijk tenminste een beetje van Noorwegen zien, dus zijn we tussen de druppels nog wel wat gaan wandelen door de modder, gelukkig.

Oei, een deadline over 3 dagen...Ja wadde, maar goed dat ik ook nog wat in 't jaar doe. 't Was wel even doorwerken, maar allemaal goed gegaan, afgezien van een beetje frustratie. Even tussen haakjes, op deze blog vind je inderdaad vooral reizen en plezante activiteiten terug maar ik studeer hier wel degelijk. 't Is gewoon wat raar om je fototoestel boven te halen in de klas en te zeggen dat de prof rustig mag verder praten, hoor. Maar toch is mij dat dus een keer gelukt! Het was wel tijdens practicum in de serres. Mag ik u voorstellen: een paar echte Noorse plant scientists (planten wetenschappers)

Dit is de helft van mijn klas voor dit vak, wel een gezellige groep.