De eerste echte week

Zondagavond (gepost op maandag omdat internet eventjes niet werkte): het moment om eens terug te kijken op de week. Ze werd goed gevuld. Ik ben om te beginnen naar alle lessen geweest. Flink he :p Nee, nee, ik vermeld dat niet omdat dat uitzonderlijk is, maar gewoon, omdat ik denk dat een aantal van jullie misschien iets anders verwachten.

Maandagavond werd er een kampvuurtje georganiseerd. We begonnen onze weg in de juiste richting –veel meer dan dat wisten we niet- met een houten lattenbodem. Er werd gevraagd om eventueel wat brandhout mee te pakken, dus kwam ik op het lumineuze idee om wat hout uit de grofvuil container te halen (foto). Opeens kwam een tienjarig meisje ons helpen. Dat was wel schattig, want ze zei zo van dat ze moest helpen dragen omdat ze een scout was. Die sprak echt supergoed Engels. Gelukkig had mijn vriendin met een hoop mensen afgesproken onderweg, waarvan 1 meisje toch de weg wist, want het was helemaal ergens in een bos op de heuvel.

Vanaf het moment dat we in het bos kwamen, merkten we dat het helemaal niet zo donker was: de maan was bijna vol en weerkaatste op de sneeuw. Het was een –ik gebruik het woord niet veel maar het is hier toch wel passend- magische sfeer: de schaduwen van de met sneeuw bedekte takken vielen op de witverlichte besneeuwde grond. Er was iemand die aan horrorfilms moest denken, maar ’t was echt wel cool. Bij ’t kampvuur aangekomen hebben we ons gewoon gezet op het hout, omdat zitten in de sneeuw niet zo aangenaam is. Echt gezellig. Ik heb er eens naar gevraagd en blijkbaar komen er hier wel wolven voor, maar die mijden mensen zo goed ze kunnen. Hm, ik hoop het.

Dinsdag ben ik naar de politie in Ski (jaja, de namen van de steden zijn hier wel goed gevonden) gegaan voor een officieel papier en ’s avonds was er filmavond op de campus. Die goeie beamer en chique boxen eindelijk nuttig gebruikt J De film was “Walk the line” over Johny Cash, ja dat was een goeie film, maar ik vond te veel triestige stukken. Dat is allemaal afhankelijk van de smaak denk ik.

Woensdag heb ik voor de eerste keer gelanglauft. Ondertussen gaat ’t al veel beter. Maar ik was toen wel enthousiast moet ik zeggen ;)

Donderdag was er bowlingavond, weer een toffe groepsgebeurtenis en weeral nieuwe mensen leren kennen.

Vrijdag was er een voorstel om met iedereen van de erasmusstudenten die al ski’s te pakken hadden gekregen, die dunne latjes met losse hieltjes eens uit te testen. Een succes voor sommigen, wat minder voor anderen. Zonder les is dat niet altijd evident blijkbaar. Ervaring met gewonen ski’s helpt wel, maar het doet toch raar. Die ene Indiër was ook heel enthousiast, maar hij had wel wat moeite: de laatste helling omhoog was echt te lastig, ondanks alle tips. Toen riepen we dat hij best z’n ski’s uitdeed. En wat deed hij? Hij kwam op z’n sokken naar boven. Ja, hij had dus zijn schoenen niet los van zijn ski’s gekregen. Toen we dat uitgepuzzeld hadden kon hij snel naar huis en z’n voeten terug opwarmen.

Later op de avond zijn we naar het gezellig samenzijn voor een feestje -“vorspiel” zoals de Noren het noemen- gegaan op het kot van Tatjana (= een Duitse voor de duidelijkheid). Ik moest toch eens zien hoe een feestje er hier aan toegaat, dus we zijn daarna vertrokken naar “Samfunnet” waar dat te doen was. Maar 5-10 minuten wandelen van hier ;D ’t was niet zo schitterend, misschien omdat we een paar jongens zijn tegengekomen die te zat waren, maar laten we maar niet volledig afgaan op een eerste indruk. Meer info over mijn eerste indruk van de feestcultuur volgt nog.

Zaterdag zelf gaan langlaufen, met zo’n mooi weer kan ik dat zeker niet laten. Het had mij dus niet moeten verbazen, maar het werd superdruk op die langlaufpaadjes. Hele families die een uitstapje doen en de honden uitlaten op deze manier is blijkbaar niet zo ongewoon. 

Goede training voor de hondjes, keiplezant voor de skiër zou ik denken.

 Foto hieronder is door mijn zonnebril getrokken

 ’s Avonds nog wat sociaal -ja we wonen allemaal vlakbij- meegedronken, gekaart en geweerwolft (een Nederlandse had dat gezelschapsspelletje bij, joepie! Maar geen enkele andere buitenlander lijkt dat te kennen). 

De volgende dag om kwart voor 8 wakker om de nogmaals prachtige zonsopgang te bewonderen, nog eens te langlaufen met Ellen (komt uit de VS) en een mooie wandeling te maken –waarbij we geen echte route wisten, dus toch beetje avontuurlijk- door de bossen met nog wat andere meisjes die meewilden.